HAKKIMDA

BAHAR AKGÜL

1980 yılında Ereğli’de doğdum. Uluslararası lojistik bölümünü bitirdim. Halen psikoloji eğitimime devam etmekteyim. Ankara’da yaşıyorum.

Uzun yıllar boyunca ilaç ve yatırım sektöründe pazarlama ve birçok farklı sektörde yönetim ve yatırım danışmanlığı yaptıktan sonra kendi gelişimim için aldığım kişisel gelişim eğitimlerini herkese faydası olması için paylaşmaya başladım.

Kişisel gelişim sektörü ile ise okuduğum kitaplarla tanıştım. Öğrendiğim bazı teknik ve telkinleri kendimde ve çevremde bulunan onlarca kişi ile deneyip olumlu sonuçlar almam ve konuya olan ilgim beni uluslararası sertifikasyon sürecine ve devamında yaşam koçluğu ve NLP uzmanlığına taşıdı.

İstanbul ve Ankara’da siyasetçiler, bürokratlar, üst düzey yöneticiler ve sanatçılar ile yaptığım bireysel yaşam koçluğu çerçevesinde onlara kattığım değerler ve onların bana verdiği değer “iyi ki bu mesleği yapıyorum” dedirtti.

Seans sonrası geri bildirimlerin hep olumlu olması ve danışanlarımın yaşamında istedikleri yönde değişimlerin gerçekleşmesi sonucunda kendimi çok daha şanslı hissettiğimi söylemek istiyorum.

Katıldığım eğitimlerin arasında Metin Hara, İllüzyonu Aşmak ve İç Ben’le Tanışmak Eğitimi, Transandantal Meditasyon, Feng Shui, Access Bars, Uluslararası The Silva  Method Intuition System ve The Silva Method Life System Program, Shamanizm ile Şifacılık, Louise Hay Heal Your Life, Beki İkala Erikli Meleklerle İletişim Kurma, Melek Koçluğu ve Üstatlığı Sertifika Programı, Yaşam Koçluğu, Aile ve Öğrenci Koçluğu Eğitimleri, Hipnoz, Kuantum, Trainer’s Training, Beden Dili ve Diksiyon, Nlp Practitioner, Nlp Master Practitioner ve daha fazlası bulunmaktadır.

Köpekbalığı hikayesini biliriz:

Bir köpekbalığı aç halde bir akvaryuma konulur. Balık açtır akvaryumda av aramaktadır. Sonra akvaryuma cam bölme yapılır,içine küçük bir balık konulur. Köpekbalığı küçük balığı yemek için hemen harekete geçer ancak ilk saldırısında kafasını ne olduğunu anlayamadığı sert bir cisme çarparak şok geçirir. Köpekbalığı defalarca dener her deneyişinde kafasını cama çarpar. İkinci günün sonunda köpekbalığı denemeleri bırakır. Sonra balıkla arasındaki cam bölme kaldırılır. Köpekbalığı açlıktan ölmek üzeredir ancak şaşırtıcı bir şekilde balığı yemek için hiç çaba sarfetmemektedir. Başlangıçta umudu vardı ancak balığı yiyecek imkanı yoktu; artık imkanı vardır ama umudunu kaybetmiştir.  Buna öğrenilmiş çaresizlik diyoruz.

Öğrenilmiş çaresizliğin kaderimiz olmadığını, insanın yapabilirliğinin sınırı olmadığını önemli olanın beynimizdeki sınırlar olduğunu  fırsat verilir yada yaratılırsa çok daha fazlasını yapabileceğimizi düşünüyorum. Yeter ki sınırları koyan etkenleri ortadan kaldıralım. Amacım mümkün olduğunca çok kişiye ulaşarak bilgi ve deneyimlerimi onlarla paylaşmak; insanların mutluluğuna sağlığına yaşamlarına bir ölçüde olsun katkıda  bulunmaktır. Unutmayalım önemli olan bize verilen bu harika zamanı nasıl kullandığımız ve nasıl yaşadığımız farkı bu yaratacak.

SEVGİ VE SAYGILARIMLA…